Σου προτείνουμε..Άγαμοι Θύτες

Πεπονάκι μου σήμερα θα σε βγάλω έξω, καλά μπορεί όχι κυριολεκτικά, αλλά θα σε παρακινήσω να βγείς..μπορεί και τελικά όχι..θα δούμε παρακάτω… Σταματάω όμως με τους γρίφους γιατί δεν θέλω να σε κουράζω! Σου παραθέτω λοιπόν την εμπειρία μου από τη πρόσφατη έξοδο μου στο Passport, ώστε να δώ την μουσικοκωμική παράσταση των Άγαμων Θυτών (με το Σταρόβα σε λέω :P ).

Το παρακάτω κείμενο έγραψε η αγαπημένη μου φίλη Μαίρη (μετά από λίγηηη πίεση το παραδέχομαι, αλλά νομίζω θα διαπιστώσετε πώς άξιζε) με την οποία είδαμε την παράσταση και δεν θα μπορούσε να αποδώσει καλύτερα την άποψη μας για αυτή, ορίστε λοιπόν…

25 χρόνια Άγαμοι Θύται¨

Μια πολιτική σάτιρα...μετα μουσικής

Οι Άγαμοι θύται, μια ομάδα που σατιρίζει την επικαιρότητα σε κάθε της μορφή, έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα με τις ψυχαγωγικές παραστάσεις που δίνουν πάντα με κέφι, χιούμορ και άφθονη μουσική.  Δεν είναι τυχαίο που έκλεισαν και 25 χρόνια εν ενεργεία.

Ενα καλογραμμένο  κείμενο και μια σχετικά ωραία χημεία επι σκηνής. Μια παράσταση με άφθονη σάτυρα πολιτικού περιεχομένου που σε άλλους αρέσει και σε άλλους όχι, αλλα μεταξύ μας τι πιο επίκαιρο απο την άθλια πολιτική κατάσταση της χώρας μας. Μας προσφέρει ένα  πλούσιο λαϊκο πρόγραμμα με τις καταπληκτικές φωνές της Σοφίας Παπουλάκου, της Ρούλα Μανισάνου  και του Χρήστου Μητρέντζη και μια αρμονικότητα απο τον βιολίστα Γιώργο Χατζή.

 Τον Ιεροκλή Μιχαιλίδη θα μπορούσα να τον χαρακτηρίσω ως την «ψυχή» του σχήματος, τα έσπασε κάνοντας την γιαγιά έχοντας δίπλα του τον πιστό ακόλουθο και στήριγμα του, τον πληθωρικό και ατακαδόρο (ατάκες που τσακίζουν κόκκαλα) Δημήτρη Σταρόβα, ο οποίος με την σειρά του τα έσπασε σολάροντας με την κιθάρα του και όχι μόνο. Εντύπωση μου προκάλεσε η μικρή εως ανύπαρκτη συμμετοχή του ταλαντούχου Σπύρου Παπαδόπουλου, παρουσία του τύπου περάστε, σκουπίστε, τελειώσατε.

Το «νέο αίμα» Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και Γιώργος Χρυσοστόμου αρκετά καλοί, και με το αρκετα καλοί σχολιάζω την επίδοση τους επι σκηνής και όχι την εξωτερική εμφάνιση, γιατί αν μιλούσα για το δεύτερο θα είχα μόνο καλά πράγματα να πω. Μια συμμετοχή που προσφέρει μεν φρεσκάδα στο όλο σχήμα αλλά συνάμα και τίποτα το ουσιώδες. Ο μεν Γ. Χρυσοστόμου ζήτημα να βγήκε  πέντε φορές στην σκηνή και οι δυο απο αυτες για κλάσματα του δευτερολέπτου. Απο την άλλη ο αγαπητός Πυγμαλίων επίσης είχε  μικρή συμμετοχή αλλά έκλεψε τις εντυπώσεις,  με την σόλο εμφάνιση του και την ερμηνεία του στο “I feel good”  απο James Brown.

Απο τις καλύτερες  ίσως σκήνες για μένα το σκετσάκι με τα capital control όπου όλοι σχεδόν οι συντελεστές βρίσκονταν μαζί επι σκηνής.

 Last but not least το κωμικό ιταλικό δίδυμο Λουκετίνο.  πρόσφερε με τις ταχυδακτυλουργικές του ικανότητες μια ανάλαφρη και ευχάριστη νότα στο όλο σύνολο.